Dekada wsparcia – czy wieloletnie IPR-y nadal mają sens?

Od ponad dekady jeden z pracodawców konsekwentnie prowadzi indywidualne programy rehabilitacji (IPR) dla pracowników z niepełnosprawnościami, którzy zmagają się z wycofaniem społecznym oraz trudnościami w funkcjonowaniu zawodowym na tle własnych ograniczeń zdrowotnych. Celem programów jest zmniejszenie ograniczeń zawodowych poprzez aktywizację społeczną i zawodową osób z niepełnosprawnościami. W ramach realizowanych działań odbywają się regularne warsztaty z zakresu treningu interpersonalnego, konsultacje indywidualne, spotkania z innymi osobami z niepełnosprawnościami, szkolenia rozwojowe, a także integracyjne wydarzenia na terenie zakładu – takie jak grille, konkursy, rozgrywki sportowe czy panele dyskusyjne. Cyklicznie organizowane są również zajęcia uczące radzenia sobie ze stresem i trudnymi sytuacjami zawodowymi. Pomimo pozytywnych ocen okresowych i zauważalnej poprawy w zakresie funkcjonowania społeczno-zawodowego pracowników, doradcy zawodowi wciąż wskazują na potrzebę kontynuacji programów – nawet po wielu latach ich trwania. Czy tak długofalowe wsparcie może być nadal uznane za zasadne i skuteczne, czy też powinno zostać poddane weryfikacji i ewentualnej modyfikacji?