Kiedy możliwe jest stosowanie obniżonego wymiaru czasu pracy niepełnosprawnego pracownika bez sztywnej normy czasu pracy?

Jaki charakter mają normy czasu pracy osób z niepełnosprawnościami?

Normy czasu pracy pracowników z niepełnosprawnościami uregulowane są w treści art. 15 i 16 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz. U. z 2025 r., poz. 913, ze zm.) – dalej: u.r.o.n. Zgodnie z art. 15 tej ustawy, czas pracy osoby z niepełnosprawnością nie może przekraczać:

• maksymalnie 8 godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo (ust. 1);
• maksymalnie 7 godzin na dobę i 35 godzin tygodniowo – w przypadku osób ze znacznym lub umiarkowanym stopniem niepełnosprawności (ust. 2).

Powyższe normy czasu pracy osób z niepełnosprawnościami mają charakter sztywny.

Oprócz tego, niezależnie od posiadanego stopnia niepełnosprawności, osoby z niepełnosprawnościami nie mogą być zatrudniane w godzinach nadliczbowych ani w porze nocnej, co wynika z dyspozycji art. 15 ust. 3 u.r.o.n.

Które przepisy o czasie pracy mają pierwszeństwo?

Trzeba zaznaczyć, że art. 15 u.r.o.n. stanowi lex specialis względem przepisów innych ustaw, w tym ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. ‒ Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 2025 r., poz. 277, ze zm.) – dalej: k.p. Stosownie do treści art. 129 § 1 k.p., w podstawowym systemie czasu pracy pracownik wykonuje swoje obowiązki pracownicze w wymiarze czasu pracy wynoszącym 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w ramach przyjętego okresu rozliczeniowego, nieprzekraczającego 4 miesięcy. Oprócz podstawowego istnieją też inne systemy czasu pracy (np. równoważny), charakteryzujące się odmiennym wymiarem czasu pracy i specyficznymi regułami wykonywania obowiązków pracowniczych