Orzeczenia służb mundurowych i KRUS po 1997 r. – pułapka przy wliczaniu pracowników do stanu osób niepełnosprawnych

Od 1 stycznia 1998 roku jedyną podstawą do uznania pracownika za osobę niepełnosprawną – w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych – są zasadniczo orzeczenia wydane przez właściwe zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności lub przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

Aktualne podstawy uznania pracownika za osobę niepełnosprawną

Zgodnie z art. 1 i art. 5 ustawy o rehabilitacji, status osoby niepełnosprawnej potwierdzają następujące dokumenty:

• orzeczenie o niepełnosprawności (w przypadku osób poniżej 16 roku życia) albo
• orzeczenie o lekkim, umiarkowanym lub znacznym stopniu niepełnosprawności – wydane przez miejski, powiatowy lub wojewódzki zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności,
• orzeczenie o częściowej lub całkowitej niezdolności do pracy bądź orzeczenie o niezdolności do samodzielnej egzystencji – wydane przez lekarza orzeczni