Zaliczenie do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności a brak stwierdzenia niezdolności do pracy

Niepełnosprawność – to nie to samo co niezdolność do pracy

Zgodnie z art. 2 pkt 10 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz. U. z 2025 r., poz. 913, ze zm.) – dalej: u.r.o.n. – niepełnosprawność jest definiowana jako trwała lub okresowa niezdolność do wypełniania ról społecznych z powodu stałego lub długotrwałego naruszenia sprawności organizmu, w szczególności powodująca niezdolność do pracy. Z brzmienia tego przepisu wynika, że niezdolność do pracy jest istotnym elementem, który może świadczyć o wystąpieniu niepełnosprawności, jednak ustawodawca wskazał wprost, że nie musi to być niezdolność całkowita. Wystarczy, że będzie to niezdolność okresowa.

Jednocześnie, na podstawie przepisów u.r.o.n. dla uznania danej osoby za osobę niepełnosprawną, osoba ta musi legitymować się określonym dokumentem potwierdzającym niepełnosprawność, czyli:

1. orzeczeniem o zaliczeniu do jednego z trzech stopni niepełnosprawności (lekkiego, umiarkowanego lub znacznego), wydanym przez powiatowy lub wojewódzki zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności (PZON lub WZON), albo orzeczeniami równoważnymi (art. 5 i 62 u.r.o.n.);
2. orzeczeniem o całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, wydanym przez lekarza orzecznika lub komisję lekarską Zakładu Ubezpiecze