Czy uznanie wydatku ze środków ZFRON-u za nieprawidłowy wymusza korektę zaświadczenia o pomocy de minimis nawet po upływie trzech lat od dokonania tego wydatku?

Kiedy pracodawca wydatkujący środki ZFRON-u musi wystąpić o zaświadczenie o pomocy de minimis?

Zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 1145, ze zm.), niektóre rodzaje wydatków ze środków ZFRON-u, określone w tym przepisie, dokonywane przez pracodawcę, które stanowią dla niego przysporzenie korzyści, a przy tym pochodzą z określonych środków, do których pracodawca nabył prawo po dniu 14 maja 2004 r., są uznawane za pomoc de minimis w rozumieniu rozporządzenia KE nr 2023/2831 z dnia 13 grudnia 2023 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 2831 z 15.12.2023).

Dokonanie przez pracodawcę wydatków objętych regułą de minimis wymaga uzyskania zaświadczenia o pomocy de minimis, które potwierdza prawidłowość dokonanego wydatku. Należy bowiem pamiętać, że stosownie do art. 33 ust. 4 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz. U. z 2025 r., poz. 913, ze zm.) – dalej: u.r.o.n., środki ZFRON-u muszą być przeznaczane na finansowanie rehabilitacji zawodowej, społecznej i leczniczej, w tym na indywidualne programy rehabilitacji osób niepełnosprawnych, a także na ubezpieczenie osób niepełnosprawnych. Zasady wydatkowania tych środków powinny być uregulowane w zakładowym regulaminie wykorzystania środków ZFRON-u.

Oprócz celowości (zgodności z art. 33 ust. 4 u.r.o.n.), wydatki ze środków ZFRON-u powinny być oszczędne oraz dokonywane z uwzględnieniem optymalizacji metod i środków ich realizacji względem zakładanych efektów, jakie wydatki te mają przynieść.

P