Wsparcie psychologiczne – przychód pracownika i koszt pracodawcy?

Podstawy prawne i wyrok Trybunału Konstytucyjnego

Artykuł 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j.: Dz. U. z 2025 r., poz. 163 ze zm.), dalej: u.p.d.o.f., stanowi, że przychodem ze stosunku pracy jest również wartość nieodpłatnych świadczeń. Przepisy u.p.d.o.f. nie zawierają jednak definicji takich świadczeń. Dlatego istotne znaczenie ma wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13), w którego uzasadnieniu określono trzy warunki, jakie muszą być spełnione, aby świadczenie mogło być uznane za przychód pracownika:

1. pracownik korzysta z niego dobrowolnie;
2. jest ono spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przynosi mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść;
3. korzyść jest wymierna i przypisana konkretnej osobie (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Kiedy nie ma przychodu? Interpretacje organów podatkowych

Z najnowszych interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wynika, że w wielu przypadkach korzystanie z konsultacji psychologicznych nie stanowi przychodu pracownika.

Przykładem może być decyzja z dnia 16 maja 2025 r. (sygn. 0112-KDIL2-1.4011.415.2025.1.KF). Odnosi się ona do sytuacji firmy, która w celu zapewnienia dobrych warunków pracy zawarła umowę z podmiotem świadczącym usługi z zakresu szeroko rozumianego wsparcia zdrowotnego (porady psychologiczne, w tym z zakresu rozwoju osobistego, dbania o dobre samopoczucie – psychiczne i fizyczne). Świadczenia objęte powyższą umową mogły być realizowane w ramach indywidualnych sesji dla pracownika lub jako konferencje i szkolenia. Dodatkowo usługodawca zaoferował dostęp do audiobooków, aplikacji, platform e-learningowych i planów treningowych. Sama umowa o świadczenie usług zawarta była w formie grupowej, bezimiennej, a korzystanie z usług wiązało się z istniejącym stosunkiem pracy. Świadczenie było ogólnodostępne dla pracowników i nie zostało przypisane konkretnym osobom.

Stanowisko organu podatkowego

Po wnikliwej analizie sytuacji podmiotu dyrektor KIS uznał, że w przedmiotowej sprawie kluczowe znaczenie miał trzeci warunek opisany w wyroku Trybunału Konstytucyjnego. Wskazywał on, że aby nieodpłatne świadczenie stanowiło przychód podatkowy, powinna być to korzyść przypisana konkretnej osobie (indywidualnemu pracownikowi) w ustalonej dla niej indywidualnie wysokości. Z uwagi na poufny charakter se