Pracownik poczuł się lepiej. Czy ma prawo skrócić czas przebywania na zwolnieniu lekarskim?

Zwolnienie lekarskie może być wystawione osobie podlegającej ubezpieczeniu chorobowemu, niezdolnej do pracy z powodu schorzenia, które ujawniło się w trakcie trwania tego ubezpieczenia. Wynika to z dyspozycji art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. Dz. U. z 2025 r., poz. 501) – dalej: u.ś.u.s.m.

Omawiane zwolnienie lekarskie jest wystawiane w postaci zaświadczenia o czasowej niezdolności do pracy w wyniku choroby, pobytu w szpitalu albo innym zakładzie leczniczym, lub o konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny. W świetle art. 54 ust. 1 u.ś.u.s.m. podmiotami upoważnionymi do wystawiania zwolnień lekarskich są lekarz, lekarz dentysta, czy też felczer lub starszy felczer, którzy złożyli do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oświadczenie, że będą przestrzegali zasad orzekania o czasowej niezdolności do pracy i wykonywania obowiązków wynikających z przepisów u.ś.u.s.m., a także przepisów o ochronie danych osobowych. Zaświadczenie lekarskie jest wydawane wyłącznie w formie elektronicznej (ZUS e-ZLA). Zwolnienie lekarskie stanowi formę potwierdzenia, że dana osoba, w opinii lekarza jest niezdolna do pracy, tj. nie może w danym okresie wykonywać swoich obowiązków służbowych. Powinno być ono wykorzystywane zgodnie z przeznaczeniem, a więc na odpoczynek i regenerację w celu jak najszybszego powrotu do zdrowia, a w konsekwencji także do pracy.

Zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 10 listopada 2015 r. w sprawie trybu i sposobu orzekania o czasowej niezdol