Jak antykonkurencyjne praktyki psują rynek pracy

Niedozwolone zmowy i porozumienia, nadużywanie przez przedsiębiorców dominującej pozycji ma rynku, wszystkie te praktyki mogą znacząco zaburzać konkurencję rynkową. Takie praktyki są szczególnie niebezpieczne, jeśli chodzi o rynek pracy, który wymaga zachowania zdrowej i zbilansowanej konkurencji.

Przez długi czas przedsiębiorcy, a przede wszystkim działy HR, nie łączyli ryzyk antymonopolowych z polityką zatrudnienia. Tymczasem Komisja Europejska i polskie urzędy, takie jak Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumenta (UOKiK) z uważnością przyglądają się zmowom na rynku pracy.

Czym jest „no-poach agreements”?

„No-poach agreements” to forma porozumienia dotycząca niekonkurowania o pracowników, zawierana między pracodawcami. Porozumienie „no poach” to porozumienie o „niepodbieraniu” sobie wzajemnie pracowników oraz „wage fixing – ustalanie wysokości płac. W praktyce porozumienie o niepoodbieraniu sobie pracowników wygląda tak, że często w ramach innej umowy np. umowy ramowej dotyczącej współpracy pomiędzy dwoma firmami przedsiębiorca A i B umawiają się, że przedsiębiorca A nie może zatrudniać, współpracować, polecać do zatrudnienia lub współpracy, ani proponować zatrudnienia lub współpracy w innych podmiotach, pracownikom lub współpracownikom przedsiębiorcy B. Tak samo działa to w drugą stronę – przedsiębiorca B nie może zatrudniać ani w żaden sposób współpracować czy polecać do pracy pracowników przedsiębiorcy A. Takie układy mogą naruszać prawa konkurencji, a w konsekwencji narażać strony takiego układu na wielomilionowe kary.

„No-poach agreemants” mogą pro