Kiedy pracownik z niepełnosprawnością może zrezygnować lub wrócić do skróconego czasu pracy?

Prawo wyboru czasu pracy osoby z niepełnosprawnością

Kiedy zatrudniamy osobę z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności, mogą pojawić się pewne wątpliwości dotyczące obowiązującego ją czasu pracy. Dzieje się tak z powodu rozbieżności między przepisami Kodeksu pracy a ustawą o rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych. Z jednej strony ustawa przewiduje skrócone normy czasu pracy dla pracowników z niepełnosprawnością (7 godzin na dobę i 35 godzin tygodniowo). Z drugiej strony istnieje możliwość wydania przez lekarza medycyny pracy zaświadczenia zezwalającego na wydłużenie czasu pracy do ogólnych norm (8 godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo), co rodzi pytanie, czy i kiedy pracownik może sam wybrać korzystniejsze dla siebie rozwiązanie?

Czas pracy zgodny z prawem

Należy zacząć od tego, że zgodnie z art. 15 ust. 2 o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (u.r.o.n.), czas pracy osoby z niepełnosprawnością zaliczonej do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności nie może przekraczać 7 godzin na dobę i 35 godzin tygodniowo. Natomiast czas pracy pozostałych osób niepełnosprawnych nie może przekraczać 8 godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo (wynika to z art. 15 ust. 1 u.r.o.n.). Ponadto stosownie do art. 15 ust. 3 u.r.o.n. osoba niepełnosprawna nie może być zatrudniona w porze nocnej ani w godzinach nadliczbowych.

Od powyższych uregulowań są jednak wyjątki. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o rehabilitacji, przepisy dotyczące skróconego czasu pracy, zawarte w art. 15, nie mają zastosowania do osób zatrudnionych przy pilnowaniu mienia. W tym przypadku decyzja pracownika z niepełnosprawnością nie ma wpływu na zakres jego uprawnień dotyczących czasu pracy. W praktyce oznacza to, że nie może on samodzielnie wybrać