Ekwiwalent za niewykorzystany urlop będzie trzeba wypłacać szybciej

Co stanowią obecne przepisy?

Kwestie związane z ekwiwalentem przysługującym za zaległy urlop pracowniczy regulują przepisy art. 171 Kodeksu pracy – dalej: k.p. W przypadku, gdy pracownik nie wykorzysta przysługującego mu urlopu wypoczynkowego w całości lub w części z powodu rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy, przysługuje mu ekwiwalent pieniężny. Jednak nie zawsze wypłata takiego ekwiwalentu jest obowiązkowa. Przewidziany został wyjątek w tym zakresie, gdy strony postanowią o wykorzystaniu urlopu w czasie pozostawania pracownika w stosunku pracy na podstawie kolejnej umowy o pracę, która została zawarta z tym samym pracodawcą bezpośrednio po rozwiązaniu lub wygaśnięciu poprzedniej umowy o pracę.

Kodeks pracy nie zawiera informacji o dokładnej dacie wypłaty ekwiwalentu pieniężnego z tytułu niewykorzystanego urlopu. Przyjmuje się, że ekwiwalent ten powinien zostać wypłacony najpóźniej w ostatnim dniu zatrudnienia danego pracownika. Pogląd ten podziela także Sąd Najwyższy (SN) w wyroku z 5 grudnia 1996 r. (sygn. akt I PKN 34/96). Sąd stwierdził, że roszczenie o ekwiwalent za niewykorzystany urlop staje się wymagalne w dniu rozwiązania stosunku pracy. Również w wyroku z 29 marca 2001 r. (sygn. akt I PKN 336/00) SN wskazał, że z chwilą rozwiązania stosunku pracy prawo do urlopu przekształca się w prawo do ekwiwalentu. Od tego momentu rozpoczyna się bieg terminu przedawnienia roszczenia o jego wypłatę.

Wypłata ekwi