Czy przekroczenie limitu podstawy składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe uniemożliwia podwyższenie podstawy składek na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe? Co z innymi składkami?

Jak wynika z dyspozycji art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j.: Dz. U. z 2025 r., poz. 350, ze zm.) – dalej: u.s.u.s., roczna podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób podlegających obowiązkowo tym ubezpieczeniom (art. 6 u.s.u.s.) oraz osób uprawnionych do dobrowolnego objęcia tymi ubezpieczeniami (art. 7 u.s.u.s.), w danym roku kalendarzowym nie może przekraczać 30-krotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok kalendarzowy (z zastrzeżeniami niemającymi znaczenia w analizowanej sprawie). W 2025 r. limit ten wynosi 260 190 zł. Zgodnie bowiem z obwieszczeniem Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 10 grudnia 2024 r. w sprawie kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w roku 2025 oraz przyjętej do jej ustalenia kwoty prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia (M.P. z 2024 r., poz. 1051), prognozowane przeciętne wynagrodzenie wynosi 8 673 zł. Powyższy przepis nie dotyczy jednak ustalania podlegania ubezpieczeniom chorobowemu i wypadkowemu. Roczny limit podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie ma również zastosowania w przypadku składek na Fundusz Pracy.

Co do zasady, na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 12 ust. 1 u.s.u.s. osoby prowadzące na obszarze Polski działalność gospodarczą podlegają obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, a także wypadkowemu. Z kolei przystąpienie do ubezpieczenia chorobowego jest w przypadku tych osób dobrowolne.

Tymczasem przepis art. 18 ust. 8 u.s.u.s. stanowi, że podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i re