Od czerwca obowiązują nowe zasady przeprowadzania zwolnień monitorowanych. Co się zmieniło?

Instytucja zwolnienia monitorowanego ma zobowiązać pracodawcę do przeprowadzenia procesu redukcji zatrudnienia w taki sposób, że zwalniani pracownicy będą aktywnie wspierani w procesie poszukiwania nowego zatrudnienia.

Począwszy od dnia 1 czerwca 2025 r., na podstawie art. 461 ustawy z dnia 20 marca 2025 r. o rynku pracy i służbach zatrudnienia (Dz. U. z 2025 r., poz. 620) – dalej: u.r.p.s.z., moc obowiązującą utraciły przepisy ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j.: Dz. U. z 2025 r., poz. 214, ze zm.) – u.p.z.i.r.p.

Dotychczas definicja legalna zwolnienia monitorowanego była zamieszczona w treści uchylonego już art. 2 ust. 1 pkt 44 u.p.z.i.r.p. Zgodnie z tym przepisem, przez zwolnienie monitorowane należało rozumieć „rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w związku z którym są świadczone usługi rynku pracy dla pracowników będących w okresie wypowiedzenia stosunku pracy lub stosunku służbowego, a także zagrożonych wypowiedzeniem”.

Aktualnie z dyspozycji art. 217 ust. 1 u.r.p.s.z. wynika, że przez zwolnienie monitorowane należy rozumieć zwolnienie z przyczyn dotyczących zakładu pracy co najmniej 50 pracowników w okresie 3 miesięcy. Pracodawca, który planuje przeprowadzenie zwolnienia monitorowanego, musi uzgodnić z powiatowym urzędem pracy (PUP) właściwym dla siedziby tego pracodawcy lub właściwym ze względu na miejsce wykonywania pracy zakres i formy pomocy dla zwalnianych pracowników, w tym pracowników z niepełnosprawnościami. Chodzi tu przede wszystkim o pomoc w formie