Wpływ zajęcia komorniczego na treść świadectwa pracy

Zgodnie z dyspozycją art. 87 § 1 k.p. ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j.: Dz. U. z 2025 r., poz. 277, ze zm.) – dalej: k.p., jeżeli to konieczne pracodawca potrąca z wynagrodzenia pracownika kolejno:

1. kwoty podlegające egzekucji na podstawie tytułów wykonawczych na zaspokojenie świadczeń alimentacyjnych;
2. sumy podlegające egzekucji na podstawie tytułów wykonawczych na pokrycie należności odrębnych niż świadczenia alimentacyjne;
3. zaliczki pieniężne udzielone wcześniej pracownikowi;
4. kary porządkowe o charakterze pieniężnym, o których mowa w art. 108 k.p.

Powyższych potrąceń pracodawca nie dokonuje z pełnego wynagrodzenia pracownika, ale w pierwszej kolejności dokonuje odliczenia z wynagrodzenia:

1. składek na ubezpieczenia społeczne,
2. zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych,
3. ewentualnie wpłat dokonywanych do pracowniczego planu kapitałowego (PPK).

Jeżeli egzekucja należności z wynagrodzenia jest prowadzona przez komornika, dokonuje on zajęcia wynagrodzenia pracownika będącego dłużnikiem, o czym powiadamia tego pracownika, pouczając go przy tym o konieczności informowania komornika o zmianie pracodawcy i konsekwencjach niedopełnienia tego obowiązku. Obowiązek komornika w zakresie zawiadomienia pracownika o zajęciu jego wynagrodzenia wynika wprost z treści art. 881 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (t.j.: Dz. U. z 2024 r., poz. 1568, ze zm.) – dalej: k.p.c. Zajęcie komornicze wynagrodzenia pracownika ma ten skutek, że w stosunku do wierzyciela egzekwującego nieważne są rozporządzenia tym wynagrodzeniem przekraczające część wolną od zajęcia, dokonane po jego zajęciu, a także przed zajęciem, jeżeli wymagalność wynagrodzenia następuje po zajęciu.

Oprócz tego komornik doręcza pracodawcy wezwanie do niewypłaca