Spółka będąca dysponentem ZFRON wystąpiła o wydanie zaświadczenia o pomocy de minimis w związku z wydatkiem rzędu 25 000 zł ze środków funduszu rehabilitacji na utwardzenie terenu i budowę parkingu przy tworzonej bazie wypoczynkowej. Organy podatkowe – zarówno w pierwszej, jak i drugiej instancji – odmówiły wydania zaświadczenia, argumentując, że wydatek nie służył bezpośrednio poprawie sytuacji pracowników z niepełnosprawnościami, a parking miał charakter ogólnodostępny.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi podtrzymał stanowisko organów, uznając, że skarżąca nie wykazała związku pomiędzy poniesionym wydatkiem a rehabilitacją osób z niepełnosprawnościami.
NSA (wyrok z dnia 3 października 2024 r., sygn. III FSK 151/23) całkowicie nie zgodził się z oceną organów i sądu I instancji, uchylając ich rozstrzygnięcia. Sąd kasacyjny wskazał jednoznacznie, że na podstawie § 2 ust. 1 pkt 3 lit. c rozporządzenia MPiPS z 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 1145 ze zm.), katalog wydatków związanych z funkcjonowaniem bazy wypoczynkowej został określony bardzo szeroko. Obejmuje on nie tylko tworzenie (np. zakup bazy), modernizację, rozbudowę i koszty utrzymania bazy, ale także prace budowlane dotyczące parkingu będąceg
Nie masz jeszcze wykupionego dostępu? Zapoznaj się z naszymi pakietami dla Firm