Kiedy można złożyć sprzeciw od orzeczenia o niezdolności do pracy?

W świetle art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (FUS) (t.j.: Dz. U. z 2024 r., poz. 1631, ze zm.) – dalej: u.e.r., w ramach postępowania orzeczniczego lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) w treści orzeczenia o niezdolności do pracy dokonuje oceny tej niezdolności oraz jej stopnia. Co więcej, w orzeczeniu lekarz orzecznik ZUS ustala datę powstania niezdolności do pracy, a także jej trwałość lub przewidywany okres niezdolności do pracy, jak również trwałość lub przewidywany okres niezdolności do samodzielnej egzystencji. Oprócz tego w analizowanym orzeczeniu ustala się istnienie związku przyczynowego niezdolności do pracy lub śmierci z określonymi okolicznościami, jak też celowość przekwalifikowania zawodowego.

Należy pamiętać, że wydanie orzeczenia o całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy nie kończy postępowania orzeczniczego, gdyż na podstawie art. 14 ust. 2a u.e.r., osoba zainteresowana może wnieść sprzeciw od tego orzeczenia, przy czym sprzeciw ten wnosi się do komisji lekarskiej ZUS, za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS właściwej ze względu na miejsce zamieszkania osoby zainteresowanej. Wniesienie sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS jest bezpłatne.

Termin na wniesienie sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS wynosi 14 dni od dnia doręczenia wskazanego orzeczenia. Jest to istotne, gdyż w świetle art. 14 ust. 2c u.e.r. komisja lekarska ZUS nie może rozpatrzyć sprzeciwu wniesion