Pełnomocnik a wniosek o orzeczenie niepełnosprawności – kto naprawdę musi złożyć podpis?

Podstawa prawna

Zgodnie z art. 6b ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (dalej: u.r.z.s.n.), powiatowe zespoły ds. orzekania o niepełnosprawności wydają orzeczenia na wniosek:

1. osoby zainteresowanej lub jej przedstawiciela ustawowego,
2. za zgodą wspomnianych podmiotów – na wniosek ośrodka pomocy społecznej albo (w przypadku przekształcenia ośrodka pomocy społecznej w centrum usług społecznych) na wniosek centrum usług społecznych.

W sprawach nieunormowanych ustawą o rehabilitacji (a do takich należy m.in. sposób reprezentacji strony) zastosowanie znajdują przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego (k.p.a.). Zgodnie zaś z art. 32 k.p.a., strona może działać przez pełnomocnika, o ile charakter czynności nie wymaga osobistego działania.

W orzecznictwie wskazuje się, że czynnościami wymagającymi osobistego działania są m.in. te, które wiążą się z przesłuchaniem strony, złożeniem wyjaśnień w sposób wykluczający zastępstwo czy koniecznością osobistego stawiennictwa w celu ustalenia tożsamości. Natomiast samo złożenie wniosku o wydanie orzeczenia do takiej kategorii nie należy. Co więcej, jeśli organ prowadzący postępowanie nie wezwał strony bezpośrednio (w trybie art. 50 § 1 k.p.a.) do osobistego stawiennictwa, nie powinno być przeszkód, by to pełnomocnik skutecznie podpisał i złożył wniosek w imieniu mocodawcy.

Czy pełnomocnik może podpisać wniosek?

Analiza przepisów i orzecznictwa sądów administracyjnych wskazuje, że tak – pełnomocnik moż