Nieobecność w pracy bez zaświadczenia – jak wpływa na wynagrodzenie?

W treści art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j.: Dz. U. z 2023 r., poz. 2780, ze zm.) – u.ś.u.s.m., ustawodawca przewidział, że przy ustalaniu prawa do zasiłków i ich wysokości, dowodami stwierdzającymi czasową niezdolność do pracy z powodu choroby, pobytu w szpitalu albo innym zakładzie leczniczym podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne, albo konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny – są zaświadczenia lekarskie, lub wydruki zaświadczeń lekarskich.

Na podstawie art. 54 u.ś.u.s.m. wspomniane zaświadczenia lekarskie o czasowej niezdolności do pracy może wystawić lekarz, lekarz dentysta, felczer lub starszy felczer – po złożeniu, w formie pisemnej lub elektronicznej, oświadczenia, że zobowiązuje się on do przestrzegania zasad orzekania o czasowej niezdolności do pracy i wykonywania obowiązków wynikających z przepisów u.ś.u.s.m. i przepisów o ochronie danych osobowych.

W myśl § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 10 listopada 2015 r. w sprawie trybu i sposobu orzekania o czasowej niezdolności do pracy, wystawiania zaświadczenia lekarskiego oraz trybu i sposobu sprostowania błędu w zaświadczeniu lekarskim (Dz. U. z 2015 r., poz. 201, ze zm.) co do zasady lekarz wystawia zaświadczenie lekarskie na okres od dnia, w którym przeprowadzono badanie, lub od dnia bezpośrednio następującego po dniu badania. Jednakże w niektórych przypadkach dopuszczalne jest wystawienie takiego zaświadczenia na okres rozpoczynający się po dniu badania, nie później jednak niż 4. dnia po tym dniu badania. Chodzi tu o następujące przypadki:

1. bezpośrednio po dniu badania lekarskiego przypadają dni wolne od pracy;
2. badanie jest przeprowadzane w okresie przebywania przez pracown