Kiedy wydatek z ZFRON na utworzenie nowego stanowiska pracy dla osoby z niepełnosprawnością jest celowy, oszczędny i racjonalny?

Determinacja pracodawcy doprowadziła do korzystnego dla niego rozstrzygnięcia dopiero na poziomie Naczelnego Sądu Administracyjnego, który rzucił nowe światło na kwestię stosowanie w praktyce zasad celowości, oszczędności i optymalnego doboru metod i środków realizacji w stosunku do zakładanych efektów.

W uzasadnieniu wyroku z dnia 7.06.2024 r. NSA wskazał, że:

„(…) kryterium celowości winno odnosić się do rzeczywistych realnych skutków konkretnego wydatku w postaci utworzenia konkretnego stanowiska pracy, na którym niepełnosprawny pracownik pomimo ograniczeń wynikających z jego niepełnosprawności może wykonywać w sposób nieuciążliwy i bezpieczny obiektywnie wartościową pracę dla pracodawcy. Faktyczne osiągnięcie zakładanego efektu wprost stanowi o celowości dokonanego przez pracodawcę wydatku. Natomiast kryterium oszczędności należy odnosić do kosztów związanych z utworzeniem nowego konkretnego stanowiska pracy dla niepełnosprawnego Pracownika. Dokonanie wydatku w wysokości adekwatnej dla tego konkretnego stanowiska wprost stanowi o zachowaniu zasady oszczędności. Powyższych zasad nie można natomiast odnosić do teoretycznych, alternatywnych możliwości wykonywania pracy przez niepełnosprawnego pracownika na prostych, nie wymagających większych nakładów finansowych stanowiskach pracy, albowiem prowadziłoby to do ograniczeń w zatrudnianiu niepełnosprawnych pracowników wyłącznie do najprostszych i tym samym najmniej kosztownych stanowisk pracy, a to byłoby wprost sprzeczne z celem Ustawy. Sprzeczne z ratio legis Ustawy, jak i z godnością pracowników niepełnosprawnych byłoby zastosowanie tej regulacji w sposób o