Skierowanie niepełnosprawnego pracownika na rehabilitację leczniczą w ramach prewencji rentowej ZUS w systemie ambulatoryjnym a zwolnienie na turnus rehabilitacyjny

W świetle art. 10c ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j.: Dz. U. z 2024 r., poz. 44, ze zm.) – dalej: u.r.o.n., przez turnus rehabilitacyjny należy rozumieć zorganizowaną formę aktywnej rehabilitacji połączonej z elementami wypoczynku. Celem turnusu rehabilitacyjnego jest ogólna poprawa psychofizycznej sprawności oraz rozwijanie umiejętności społecznych uczestników, w tym przez nawiązywanie i rozwijanie kontaktów społecznych, realizację i rozwijanie zainteresowań czy też udział w innych zajęciach przewidzianych programem turnusu.

Z treści art. 10c ust. 2 u.r.o.n. płynie wniosek, że organizatorami turnusów rehabilitacyjnych mogą być osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i inne jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, które prowadzą co najmniej przez 2 lata działalność na rzecz osób niepełnosprawnych i uzyskały wpis do rejestru organizatorów prowadzonego przez wojewodę. Turnusy mogą być organizowane zarówno w formie stacjonarnej, jak i niestacjonarnej, przy czym muszą one być zorganizowane na terenie Polski, a liczba uczestników turnusu nie może być mniejsza niż 20 osób. Czas trwania takiego turnusu nie może być krótszy niż 14 dni.

Co istotne, turnusy rehabilitacyjne mogą być organizowane wyłącznie w ośrodkach, które uzyskały wpis do rejestru ośrodków prowadzonego przez wojewodę. Zasada ta nie dotyczy jednak turnusów organizowanych w formie niestacjonarnej.

Zgodnie z dyspozycją art. 20 ust. 1 pkt 1 u.r.o.n., pracownik zaliczony do znacznego