Ugoda sądowa a wysokość rekompensaty za rozwiązanie stosunku pracy

Jak wynika z dyspozycji art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j.: Dz. U. z 2024 r., poz. 1061, ze zm.) – k.c., przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego, w celu uchylenia niepewności co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnienia ich wykonania, bądź też w celu uchylenia sporu istniejącego lub mogącego powstać między stronami stosunku prawnego.

Dla udzielenia odpowiedzi na powyższe pytanie warto przytoczyć uwagi poczynione przez Sąd Okręgowy dla Warszawy-Pragi w Warszawie w wyroku z dnia 31 lipca 2024 r. (sygn. akt VII Pa 13/24). Sprawa rozpatrywana przez SO dotyczyła pracownika, który żądał od byłego pracodawcy rekompensaty za rozwiązanie stosunku pracy, wraz z odsetkami za opóźnienie w wypłacie wynagrodzenia i ekwiwalentem za zaległy urlop.

W dniu 24 października 2022 r. strony zawarły ugodę sądową przed Sądem Rejonowym dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie (sygn. akt VI P 47/22). Ugodzie tej nadano klauzulę wykonalności postanowieniem z dnia 16 listopada 2022 r. W treści ugody nie określono, czy żądana rekompensata powinna być wypłacona w kwocie brutto, czy też netto. Jednakże były pracodawca uznał, że ugoda sądowa zawarta z pracownikiem odnosi się do kwoty brutto wraz z odsetkami, dlatego też ostatecznie wypłacił pracownikowi „na rękę” niższą kwotę niż zapisana w ugodzie sądowej. Wynikało to z tego, że pracodawca dokonał odliczenia od kwoty rekompensaty za rozwiązanie stosunku pracy zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, a także części składek na ubezpieczenia społeczne opłacane przez pracownika.

W odpowiedzi pracow