Zwrot kosztów za dobrowolny test na COVID-19 a przychód pracownika

Należy podkreślić, że stosownie do dyspozycji art. 11 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j.: Dz. U. z 2024 r., poz. 226, ze zm.) – dalej: u.p.d.o.f., przychodami, z zastrzeżeniami niemającymi zastosowania w analizowanym stanie faktycznym, są otrzymane bądź postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym:

• pieniądze,
• wartości pieniężne,
• wartość otrzymanych świadczeń w naturze,
• wartość innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f., przychodami ze stosunku pracy są:

1. wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne,
2. wartość pieniężna świadczeń w naturze,
3. ekwiwalenty,

– niezależnie od źródła finansowania tych wypłat i świadczeń, a zwłaszcza:

• wynagrodzenia zasadnicze,
• wynagrodzenia za godziny nadliczbowe,
• dodatki,
• nagrody,
• ekwiwalenty za niewykorzystany urlop,
• inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona,
• świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika,
• wartość innych nieodpłatnych świadczeń,
• wartość innych świadczeń częściowo odpłatnych.

Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13) stwierdził, że dla określenia istotnych cech „innych nieodpłatnych świadczeń”, jako przychodu w ujęciu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f., trzeba przyjąć, że za