Ustawa o ochronie sygnalistów wciąż posiada wiele luk

Jednym z takich zastrzeżeń jest wątpliwość związana z tym, czy grupa kapitałowa może zgodnie z ustawą ustanowić jedną, centralną procedurę zgłoszeń wewnętrznych, pozwalającą na istnienie wyłącznie jednego, wspólnego kanału zgłoszeń wewnętrznych, a przyjmowanie i rozpatrywanie zgłoszeń odbywało się przez centralny organ na poziomie grupy. Dokument jednolitej, grupowej procedury jest dopuszczony wprost przez przepisy, jednak dalsza organizacja „obsługi” zgłoszeń wewnętrznych może stanowić problem.

Co do odpowiedzi na pojawiające się pytania, to można ją uzyskać wyłącznie w drodze równoległej interpretacji dyrektywy 2019/1937 z 23 października 2019 r. w sprawie ochrony osób zgłaszających naruszenia prawa Unii, stanowisk Komisji Europejskiej oraz ustawy.

Nadmieńmy, że budzący wątpliwości art. 28 ust. 8 ustawy został dodany pod koniec procesu legislacyjnego. Jak wskazuje ten przepis, podmioty prywatne należące do grupy kapitałowej w rozumieniu art. 4 pkt 14 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów mogą ustalić wspólną procedurę zgłoszeń wewnętrznych, jeśli zapewniona jest zgodność wykonywanych czynności z ustawą. Biorąc pod uwagę moment pojawienia się tego przepisu w tekście ustawy, uzasadnienie do niej nie przedstawia podstaw, jakie za nim stały.

Według Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej zamysłem wprowadzenia tego przepisu było doprowadzenie do sytuacji, w której mogłaby funkcjonować jedna procedura. Czyli zakładało to, że dla całej grupy kapitałowej, można ustanowić jeden, scentralizowany kanał zgłoszeń, a zgłoszenia te miałyby być przyjmowane i rozpatrywane w ramach działań następczych przez jeden, centralny organ, wyznaczony w danej grupie kapitałowej. W rezultacie całość obowiązków dotyczących sygnalistów przejąłby jeden podmiot w grupie, zaś pozostałe nie byłyby ob