Badania kontrolne po niezdolności do pracy trwającej dłużej niż 30 dni.

Zasady ujęte w art. 229 k.p. dotyczą jednego z podstawowych obowiązków pracodawcy w sferze bhp, a mianowicie – przeprowadzenia profilaktycznych badań lekarskich. Jest to obowiązek którego wykonanie warunkuje dopuszczenie pracownika do pracy. Dotyczy to każdego pracodawcę, niezależnie od typu pracodawcy oraz liczby zatrudnieniowych pracowników. Jego adresatem jest każdy kandydat na pracownika oraz pracownik, niezależnie od podstawy zatrudnienia pracowniczego oraz wymiaru czasu pracy. Adresatem tego obowiązku będzie także kandydat oraz już zatrudniony pracownik z orzeczoną niepełnosprawnością.

Pojęcie badań profilaktycznych dotyczy wstępnych, okresowych i kontrolnych badań lekarskich, o których mowa w art.229 kp. Badania te należy odróżnić od innych badań lekarskich, którym mogą być poddawani pracownicy na podstawie odrębnych przepisów.

W odróżnieniu od badań wstępnych i okresowych, badania kontrolne nie mają charakteru powszechnego. Dotyczą one tylko tych pracowników, których niezdolność do pracy (tzn. nieobecność w pracy z powodu choroby) trwała dłużej niż 30 dni (art. 229 § 2 zdanie drugie k.p.). Pracownik stawiający się do pracy w związku z ustaniem przyczyny nieobecności (choroba) nie ma obowiązku dostarczenia orzeczenia lekarskiego o zdolności do pracy, ponieważ to na pracodawcy spoczywa obowiązek skierowania pracownika na badanie kontrolne ( Wyrok SN z 21.06.2005 r., II PK 319/04, OSNP 2006/3–4, poz. 49.).

Jeżeli uprawniony pracownik przed skorzystaniem z uprawnień rodzicielskich ( urlop macierzyński, urlop rodzicielski)  przebywał na zwolnieniu chorobowym dłuższym niż 30 dni, to s