Prawo do przerwy na karmienie dziecka- wątpliwości w stosowaniu art. 187 Kodeksu pracy

Przerwy w pracy w celu karmienia powinny być wliczane do czasu pracy i wynagradzane jako takie w wypadkach, w których sprawa ta jest regulowana przez ustawodawstwo krajowe lub zgodnie z nim; w tych wypadkach, w których sprawę tę regulują układy zbiorowe, warunki będą ustalone zgodnie z odpowiednim układem.

Pracownica karmiąca więcej niż jedno dziecko ma prawo do dwóch przerw w pracy, po 45 minut każda. Art. 187 k.p. nie określa, w jakich porach pracownica może korzystać z przerw na karmienie. Przepis przewiduje jedynie, że na jej wniosek przerwy mogą być udzielane łącznie. Oznacza to, że zamiast dwóch przerw, pracownica może wnioskować o udzielenie jednej, dłuższej przerwy w czasie dnia pracy. Ponadto nie ma też przeszkód, by przerwy zostały wykorzystane w ten sposób, że pracownica będzie kończyć pracę wcześniej lub zaczynać ją później. 

Za czas trwania tych przerw pracownicy przysługuje prawo do wynagrodzenia. Zgodnie z par. 5 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w kodeksie pracy, przy ustalaniu wynagrodzenia za okres zwolnienia pracownicy karmiącej dziecko piersią z obowiązku świadczenia pracy stosuje się zasady obowiązujące przy ustalaniu wynagrodzenia za urlop.

Liczba przerw na karmienie oraz czas ich trwania są uzależnione od dobowego wymiaru czasu pracy pracownicy. Jeżeli czas pracy takiej pracownicy nie przekracza 6 godzin dziennie – to ma ona prawo tylko do jednej przerwy na karmienie dziecka w wymiarze 30 minut. Natomiast, gdy czas pracy jest wyższy niż 6 godzin dziennie – pracownica zachowuje prawo do 2 przerw na karmienie. Osoba zatrudniona przez czas krótszy niż 4 godziny dziennie nie ma w ogóle prawa do przerwy na karmienie dziecka.

Pamiętać jednak należy, że dobowy wymiar czasu pracy wynika z przyjętego dla danego stanowiska pracy rozkładu czasu pracy, nie zależy zaś od wymiaru zatrudnienia. Jeśli rozkład czasu pracy w poszczególnych dniach jest różny, automatycznie zmienia się zakres uprawnień do przerw.

Przerwy są udzielane na wniosek pracownicy, na podstawie oświadcz