Wadliwe sprawozdanie finansowe jako przyczyna zwolnienia dyscyplinarnego głównej księgowej

Zwolnienie dyscyplinarne pracownika jest jednym z nadzwyczajnych sposobów rozwiązania stosunku pracy. Polega ono na złożeniu przez pracodawcę oświadczenia woli, zgodnie z którym rozwiązuje on łączący go z pracownikiem stosunek pracy bez zachowania okresu wypowiedzenia z winy pracownika. Ustawodawca przewidział możliwość zastosowania tego trybu zakończenia stosunku pracy w treści art. 52 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j.: Dz. U. z 2023 r., poz. 1465, ze zm.) – dalej: k.p. W myśl tego przepisu rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika jest dopuszczalne w trzech sytuacjach, a ściślej mówiąc:

1. w razie ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych;
2. w razie popełnienia przez pracownika w czasie trwania umowy o pracę przestępstwa, które czyni niemożliwym dalsze zatrudnianie go na zajmowanym do tej pory stanowisku pracy, jeżeli przestępstwo jest oczywiste lub zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem;
3. w razie utraty przez pracownika uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku, o ile utrata uprawnień wynika z winy pracownika.

Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika nie może nastąpić po upływie 1 miesiąca od uzyskania przez pracodawcę wiadomości o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy w tym trybie.

W tym miejscu warto przytoczyć stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 8 lutego 2022 r. (sygn. akt I PSKP 52/21), stosownie do którego w celu uznania danego zachowania pracownika za ciężkie naruszenie podstawowych obowiązk