Potrzeba określenia miejsca pracy w umowie o pracę

Pracodawca zawarł z nowo zatrudnionym pracownikiem umowę o pracę, w której treści jako miejsce wykonywania pracy wpisano całą Polskę. Czy takie działanie jest prawidłowe?

Jedną z charakterystycznych cech stosunku pracy jest wykonywanie pracy w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę. Stosownie do treści art. 29 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j.: Dz. U. z 2023 r., poz. 1465, ze zm.) – dalej: k.p., umowa o pracę musi określać następujące elementy:

• strony umowy;
• adres siedziby pracodawcy, a jeżeli pracodawca to osoba fizyczna nieposiadająca siedziby – adres zamieszkania;
• rodzaj umowy o pracę;
• datę zawarcia umowy o pracę;
• warunki pracy i płacy, włączając w to m.in.:

1. rodzaj pracy,
2. miejsce lub miejsca wykonywania pracy,
3. wynagrodzenie za pracę odpowiadające rodzajowi pracy, ze wskazaniem składników wynagrodzenia,
4. wymiar czasu pracy,
5. dzień rozpoczęcia pracy,

Strony stosunku pracy mają pełną swobodę ustalenia miejsca lub miejsc wykonywania pracy. Jednocześnie, na podstawie art. 29 § 3 pkt 1 lit. g, nie później niż w terminie 7 dni od dnia dopuszczenia pracownika do pracy, pracodawca ma obowiązek poinformowania go m.in. o zasadach dotyczących przemieszczania się między miejscami wykonywania pracy, w sytuacji gdy obowiązki pracownicze wykonywane są przez pracownika w kilku miejscach wykonywania pracy.

Pracownik, który na polecenie pracodawcy wykonuje zadania służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy, przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Analizując kwestie związane z koniecznością skonkretyzowania miejsca wy