Czy nieoprocentowana pożyczka pracownicza to przychód?

Jak wynika z dyspozycji art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j.: Dz. U. z 2024 r., poz. 1061, ze zm.) – k.c., umowa pożyczki sprowadza się do tego, że dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego pożyczkę określoną ilość pieniędzy bądź rzeczy oznaczonych wyłącznie co do gatunku, z kolei biorący zobowiązuje się do zwrotu tej samej ilości pieniędzy bądź tej samej ilości rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Jednocześnie, jeżeli wartość umowy pożyczki jest wyższa niż 1000 zł, umowa taka powinna być sporządzona z zachowaniem formy dokumentowej.

Przychodami ze stosunku pracy są zarówno wszelkie wypłaty pieniężne, jak i wartość pieniężna świadczeń w naturze, a także ich ekwiwalenty, niezależnie od źródła finansowania tych wypłat i świadczeń. Katalog ten obejmuje w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze i wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i inne kwoty bez względu na to, czy ich wysokość została z góry ustalona, a także świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, tudzież wartość innych nieodpłatnych świadczeń czy też świadczeń częściowo odpłatnych. Wynika to wprost z przepisu art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j.: Dz. U. z 2024 r., poz. 226, ze zm.) – dalej: u.p.d.o.f. Należy podkreślić,