Fiskus a oprocentowane pożyczki dla pracowników

Każdy pracodawca zatrudniający pracowników ma obowiązek obliczania i pobierania zaliczek na PIT od przychodów tych osób ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy.

Uregulowania art. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j.: Dz. U. z 2024 r., poz. 226, ze zm.) – dalej: u.p.d.o.f., przewidują, iż stosunek pracy łączący pracodawcę z pracownikiem stanowi jedno ze źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu PIT.

Ustawodawca w treści art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. jednoznacznie wskazuje, że przychodami ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy są wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze, jak i ich ekwiwalenty. Źródło finansowania powyższych wypłat i świadczeń nie ma w tym zakresie żadnego znaczenia. Z przepisu art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. wynika, że do powyższego katalogu przychodów zaliczyć należy w szczególności:

• wynagrodzenia zasadnicze,
• wynagrodzenia za godziny nadliczbowe,
• różnorodne dodatki i nagrody,
• ekwiwalenty za niewykorzystany urlop,
• inne kwoty o ustalonej z góry lub nieustalonej wysokości,
• świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika,
• wartość innych nieodpłatnych bądź częściowo odpłatnych świadczeń.

Katalog ten nie ma jednak charakteru zamkniętego i obejmuje tylko przykładowe przychody. Co do zasady wartość pieniężną świadczeń udzielanych w naturze z tytułu stosunku pracy ustala się w oparciu o ceny rynkowe stosowane w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku,