Niezdolność do pracy w okresie wyczekiwania a zasiłek chorobowy

Uregulowania art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j.: Dz. U. z 2023 r., poz. 2780, ze zm.) – u.ś.u.s.m. wskazują, że ubezpieczony, czyli osoba podlegająca ubezpieczeniu społecznemu w razie choroby i macierzyństwa (w analizowanym stanie faktycznym jest to pracownik), nabywa prawo do zasiłku chorobowego:

• po upływie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, gdy dana osoba objęta jest tym ubezpieczeniem obowiązkowo;
• po upływie 90 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, gdy ubezpieczenie jest dobrowolne.

Okres nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, po którego upływie pracownik jest uprawniony do uzyskania zasiłku chorobowego, jest nazywany okresem wyczekiwania. Uprawnienie do zasiłku chorobowego powstaje, jeżeli w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego, ale już po upływie okresu wyczekiwania, ubezpieczony stał się niezdolny do pracy z powodu choroby lub zachodzi niemożność wykonywania pracy z przyczyn, o których mowa w art. 6 ust. 2 u.ś.u.s.m.

Okresu wyczekiwania nie wlicza się do okresu, za który przysługuje zasiłek chorobowy (okresu zasiłkowego), któ