Ryczałt za użytkowanie aut prywatnych - linia orzecznicza NSA

Chcąc odpowiedzieć na powyższe pytanie, należy odnieść się do przyjętej linii orzeczniczej Naczelnego Sądu Administracyjnego potwierdzonej chociażby w wyroku z dnia 12 czerwca 2024 r. (sygn. akt II FSK 1203/21). Wyrok ten dotyczył pracodawcy, który zawiera z pracownikami umowy w sprawie korzystania z prywatnych samochodów do odbywania przejazdów w obszarze wskazanym jako ich miejsce pracy, w celu wykonywania swoich obowiązków pracowniczych. Przejazdów tych nie można uznać za podróże służbowe w rozumieniu art. 77⁵ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j.: Dz. U. z 2023 r., poz. 1465, ze zm.) – dalej: k.p.

Jednocześnie pracodawca zwraca pracownikom koszty związane z korzystaniem z prywatnych samochodów do realizacji celów służbowych. Zwrot kosztów następuje w formie ryczałtu. Pracodawca, chcąc uzyskać pewność, że otrzymywane przez pracowników kwoty ryczałtu tytułem zwrotu kosztów używania pojazdów prywatnych, nie stanowią przychodu pracownika ze stosunku pracy (w związku z czym pracodawca nie musi pobierać od tych kwot zaliczki na PIT), zwrócił się do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (KIS) o wydanie interpretacji indywidualnej w tym zakresie. Pracodawca powołał się przy tym na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13). W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 13 lipca 2021 (sygn. akt I SA/Gd 425/21) WSA podaje za TK, że nieodpłatne świadczenie stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy, jeżeli po stronie pracownika wystąpi przysporzenie, które może przybrać formę nabycia wymiernej korzyści majątkowej albo wymiernego zaoszczędzenia wydatku. Nieodpłatne świadczenie stanowi przychód pracownika, o ile zostało spełnione za jego zgodą, tj. pracownik skorzystał z tego świadczenia w sposób zupełnie dobrowolny. Aby nieodpłatne świadczenie stanowiło przychód pracownika, musi być ponadto spełnione w interesie pracownika (a nie pracodawcy). Poza tym świadczenie to musi przynosić pracownikowi korzyść (powiększenie aktywów lub uniknięcie wydatku). Wyłącznie świadczenie nieodpłatne, które zapewnia rzeczywiste przysporzenie, może być traktowane jako przychód pracownika.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. przychodami co do zasady są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku