Planowane zmiany w zasadach udzielania zwolnień lekarskich szkodliwe dla pracowników?

Wynagrodzenie chorobowe

W celu udzielenia odpowiedzi na powyższe pytanie w pierwszej kolejności należy przytoczyć aktualny stan prawny. Zgodnie z dyspozycją art. 92 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j.: Dz. U. z 2023 r., poz. 1465, ze zm.) – dalej: k.p., za czas niezdolności pracownika do pracy spowodowanej:

1. chorobą lub odosobnieniem w związku z chorobą zakaźną – trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50. rok życia – trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego – pracownik zachowuje prawo do 80% wynagrodzenia, chyba że obowiązujące u danego pracodawcy przepisy prawa pracy przewidują wyższe wynagrodzenie z tego tytułu. Oczywiście obowiązujące u danego pracodawcy przepisy prawa pracy mogą przewidywać wyższe wynagrodzenie z tego tytułu;
2. wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy bądź chorobą przypadającą w czasie ciąży – w okresie wskazanym w pkt 1 – pracownik zachowuje prawo do 100% wynagrodzenia;
3. poddaniem się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz poddania się zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów – w okresie wskazanym w pkt 1 – pracownik zachowuje prawo do 100% wynagrodzenia.

Wynagrodzenie chorobowe, przysługujące zgodnie z powyższymi zasadami, wypłaca pracodawca. Wynagrodzenie to należy obliczać zgodnie z zasadami obowiązującymi przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego i wypłacać za każdy dzień niezdolności do pracy, nie wyłączając dni wolnych od pracy. Trzeba jednak pamiętać, że wynagrodzenie chorobowe nie ulega obniżeniu w razie ograniczenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego. Co więcej, wynagrodzenie chorobowe nie przysługuje, jeśli pracownik nie jest uprawniony do zasiłku chorobowego.

Zasiłek chorobowy

Co istotne, za czas niezdolności do pracy, z powodów, określonych w art. 92 § 1 k.p., trwającej łącznie dłuż