Zatrudnienie pracownika tymczasowego w 2024 r.

Definicja pracy tymczasowej

Zgodnie z art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 9 lipca 2003 roku o zatrudnianiu pracowników tymczasowych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1563) pracą tymczasową jest wykonywanie na rzecz danego pracodawcy użytkownika, przez okres nie dłuższy niż wskazany w ustawie, zadań:

1. o charakterze sezonowym, okresowym, doraźnym
2. lub których terminowe wykonanie przez pracowników zatrudnionych przez pracodawcę użytkownika nie byłoby możliwe
3. lub których wykonanie należy do obowiązków nieobecnego pracownika zatrudnionego przez pracodawcę użytkownika.

Poza definicją pracy tymczasowej ustawa wprowadza dwa istotne pojęcia:

1. pracodawcy użytkownika – jest nim pracodawca lub podmiot niebędący pracodawcą w rozumieniu kodeksu pracy, który wyznacza pracownikowi skierowanemu przez agencję pracy tymczasowej zadania i kontroluje ich wykonanie;
2. pracownika tymczasowego – czyli pracownika zatrudnionego przez agencję pracy tymczasowej wyłącznie w celu wykonywania pracy tymczasowej na rzecz i pod kierownictwem pracodawcy użytkownika (art. 2 pkt 1 i 2 ustawy).

Specyfika pracy tymczasowej polega na tym, iż jest ona wykonywana na podstawie dwóch stosunków prawnych:

1. umowy o pracę na czas określony zawartej między agencją pracy tymczasowej a pracownikiem tymczasowym,
2. umowy między agencją pracy tymczasowej a pracodawcą użytkownikiem, na podstawie której pracownik tymczasowy świadczy pracę na rzecz pracodawcy użytkownika.

Ten sam pracodawca nie może być pracodawcą użytkownikiem w odniesieniu do pracowników pozostających z nim w stosunku pracy.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych, agencja pracy tymczasowej może skierować danego pracownika tymczasowego do wykonywania pracy tymczasowej na rzecz jednego pracodawcy użytkownika przez okres nieprzekraczający łącznie 18 miesięcy w okresie obejmującym 36 kolejnych miesięcy. W zakresie nieuregulowanym odmiennie przepisami ustawy i przepisami odrębnymi do pracownika tymczasowego stosuje się przep