Niepełnosprawny pracownik legitymujący się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, zatrudniony u pracodawcy działającego na otwartym rynku pracy, wystąpił do pracodawcy z wnioskiem o skierowanie na badania do lekarza medycyny pracy w celu uzyskania zgody na pracę w godzinach nadliczbowych. Lekarz przeprowadzający badania profilaktyczne pracowników (lekarz medycyny pracy) wyraził zgodę na pracę tego pracownika w nadgodzinach. Niestety, pracownik zmienił zdanie i nie chce już pracować w godzinach nadliczbowych. Czy taka sytuacja jest dopuszczalna?
Przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j.: Dz. U. z 2023 r., poz. 100, ze zm.) – dalej: u.r.o.n., przewiduje, że czas pracy osoby z niepełnosprawnością, względem której orzeczono lekki stopień niepełnosprawności, nie może przekraczać 8 godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo. Jednakże w przypadku osób zaliczonych do umiarkowanego lub znacznego stopnia niepełnosprawności, norma czasu pracy tych osób została obniżona do 7 godzin na dobę i 35 godzin w tygodniu.
Należy podkreślić, że wskazane powyżej normy czasu pracy mają charakter sztywny, tak więc wyznaczają maksymalny wymiar czasu pracy, a ich stosowanie nie może wiązać się z obniżeniem wynagrodzenia. Ma to miejsce także wtedy, gdy strony stosunku pracy uzgodniły w treści umowy o pracę dłuższy dobowy i tygodniowy czas pracy, czy też wtedy, gdy niepełnosprawny pracownik wyraził w sposób dobrowolny zgodę na pracę w godzinach nadliczbowych, albo wówczas, gdy pracodawca nakazał niepełnosprawnemu pracownikowi stosowanie się do norm czasu pracy, które przekraczają obniżone (ustawowo) normy czasu pracy osób z niep
Nie masz jeszcze wykupionego dostępu? Zapoznaj się z naszymi pakietami dla Firm