Z perspektywy właściwego rozliczenia czasu pracy bardzo ważne jest ustalenie momentu rozpoczęcia doby pracowniczej i tygodnia pracowniczego. Niestety, w praktyce bardzo często są one utożsamiane z potocznym, nieformalnym rozumieniem tych pojęć, co prowadzi do wielu nieprawidłowości.
Doba, w potocznym rozumieniu tego słowa, jest utożsamiana z kolejnymi 24 godzinami, licząc od godziny 0:00. Trzeba jednak wiedzieć, że prawo pracy posługuje się zupełnie inną definicją doby. Zgodnie z art. 128 § 3 pkt 1 Kodeksu pracy, do celów rozliczania czasu pracy pracownika przez dobę należy rozumieć kolejne 24 godziny, poczynając od godziny, w której pracownik rozpoczyna pracę zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy.
Doba pracownicza to podstawowa jednostka, która służy potrzebom rozliczenia czasu pracy i stwierdzenia przestrzegania minimalnych okresów odpoczynku dobowego. Ma ona również znaczenie dla ustalenia momentu rozpoczęcia korzystania z urlopu wypoczynkowego. O początku urlopu decyduje rozkład czasu pracy pracownika. W konsekwencji znaczenie ma początek kolejnej doby pracowniczej, a nie ta sama doba kalendarzowa.
A zatem nie ulega wątpliwości, że doba pracownicza nie ma charakteru stałego. Może się ona rozpoczynać o rożnych porach dnia, przy czym moment ten powinien wynikać z obowiązującego pracownika rozkładu czasu pracy.
W sytuacji kiedy pracownik rozpocząłby pracę w tej samej dobie po raz drugi to w większości przypadków
Nie masz jeszcze wykupionego dostępu? Zapoznaj się z naszymi pakietami dla Firm