Równe traktowanie w zakresie wynagradzania

Przepisy prawa pracy zawierają narzędzia, które służą temu, aby zapewnić adekwatne wynagrodzenie do świadczonej pracy oraz do uzasadnionych potrzeb życiowych pracownika. Czym jest zatem równe traktowanie w zakresie wynagradzania?

Dopuszczalna dolna granica wynagrodzenia wyznaczana jest poprzez tzw. wynagrodzenie minimalne, które ustalane jest zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę.

Trzeba jednak nadmienić, że wynagrodzenie na poziomie minimalnym dość często nie będzie wynagrodzeniem godziwym. Godziwa płaca musi uwzględniać wymóg ekwiwalentności, co oznacza, że musi być adekwatna do rodzaju, ilości i nakładu pracy, ale także uwzględniać konieczność zapewnienia pracownikowi oraz jego rodzinie godziwego poziomu życia. Powszechnie przyjmuje się również, że im bogatsze jest państwo lub region, w którym zatrudniony jest pracownik, tym wyższy powinien być poziom wynagrodzenia.

Skupiając się na tym co powyższe wzorcem godziwego wynagrodzenia, który czyni zadość ekwiwalentności zarobków do rodzaju i charakteru świadczonej pracy oraz posiadanych przez pracownika doświadczenia i kwalifikacji zawodowych, powinien być wzorzec uwzględniający, między innymi, takie czynniki jak obowiązująca u pracodawcy siatka wynagrodzeń, średni poziom wynagrodzeń za taki sam lub podobny charakter pracy w danej branży, wykształcenie, zakres obowiązków, odpowiedzialność materialna oraz dyspozycyjność.

Art. 183c Kodeksu pracy wskazuje, iż pracownicy mają prawo do jednakowego wynagr