Niepełnosprawny pracownik na zasiłku chorobowym a praca w trakcie zwolnienia lekarskiego

Zwolnienie lekarskie to forma zaświadczenia wydawanego przez lekarza, że konkretna osoba w opinii lekarza nie może w danym okresie wykonywać obowiązków pracowniczych, czyli jest niezdolna do pracy. W celu skorzystania z tego zwolnienia dana osoba musi podlegać ubezpieczeniu zdrowotnemu, a niezdolność do pracy musi wynikać ze schorzenia, które ujawniło się w trakcie trwania ubezpieczenia chorobowego. Wynika to z treści art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j.: Dz. U. z 2022 r., poz. 1732, ze zm.) – u.ś.u.s.m.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 u.ś.u.s.m., pracownik z niepełnosprawnością co do zasady nabywa prawo do zasiłku chorobowego:

• po upływie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, o ile podlega obowiązkowo temu ubezpieczeniu;
• po upływie 90 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, jeżeli jest ubezpieczony dobrowolnie.

Jednocześnie, do powyższych okresów ubezpieczenia chorobowego, wlicza się poprzednie okresy ubezpieczenia chorobowego, jeśli przerwa między nimi nie przekroczyła 30 dni lub była następstwem urlopu wychowawczego, urlopu bezpłatnego albo odbywania czynnej służby wojskowej przez żołnierza niezawodowego.

Jak wskazuje art. 53 ust. 1 u.ś.u.s.m., przy ustalaniu prawa do zasiłku chorobowego i jego wysokości dowodami stwierdzającymi czasową niezdolność do pracy z powodu choroby, pobytu w szpitalu albo innym zakładzie leczniczym podmiotu leczniczego, wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne albo kon