Pracodawca stoi na straży niedyskryminacji z powodu niepełnosprawności

Zasada równego traktowania w świetle prawa

O równym traktowaniu pracowników mówią zapisy kodeksu pracy, a dokładniej w rozdziale II a. Jak stanowi art. 183a par. 1, otwierający ten rozdział, pracownicy powinni być równo traktowani przez pracodawcę w stosunkach pracy w zakresie:

1. nawiązania i rozwiązania stosunku pracy,
2. warunków zatrudnienia,
3. awansowania,
4. dostępu do szkolenia w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych.

Pracodawca nie może dyskryminować pracowników z powodu:

1. płci,
2. wieku,
3. niepełnosprawności,
4. rasy,
5. religii,
6. narodowości,
7. przekonań politycznych,
8. przynależności związkowej,
9. pochodzenia etnicznego,
10. wyznania,
11. orientacji seksualnej,
12. ze względu na zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony, albo w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy.

Pod pojęciem równego traktowania rozumie się niedyskryminowanie w jakikolwiek sposób z wymienionych wyżej przyczyn. Dotyczy to zarówno dyskryminowania bezpośredniego jaki i pośredniego.

Dyskryminacja pośrednia i bezpośrednia

Przepisy kodeksu pracy wyróżniają dwa rodzaje dyskryminowania: bezpośrednie i pośrednie.

Dyskryminowanie bezpośrednie występuje wtedy, gdy pracownik z jednej lub kilku przyczyn wymienionych wyżej, jest lub mógłby być traktowan