Urlop okolicznościowy pracownika z niepełnosprawnością

Jak wynika z § 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (t.j.: Dz. U. z 2014 r., poz. 1632, ze zm.), pracodawca musi zwolnić pracownika z niepełnosprawnością od pracy, o ile obowiązek taki wynika z przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j.: Dz. U. z 2023 r., poz. 1465, ze zm.) – dalej: k.p., bądź też z przepisów wykonawczych do k.p., albo z innych przepisów prawa.

Pracodawca jest zobowiązany do udzielenia urlopu okolicznościowego, pod warunkiem że pracownik złoży wniosek, który uzasadnia jego przyznanie. Jeśli pracownik nie zdecyduje się skorzystać z tego prawa, urlop przepadnie.

Pracownik z niepełnosprawnością musi z wyprzedzeniem poinformować pracodawcę o chęci skorzystania z urlopu okolicznościowego. Wyjątkiem od tej zasady jest sytuacja, gdy wydarzenie stanowiące podstawę do udzielenia takiego urlopu było nagłe, gdyż wówczas podwładny musi powiadomić pracodawcę niezwłocznie, najpóźniej w drugim dniu nieobecności w pracy.

Zgodnie z § 15 rozporządzenia w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy, pracodawca jest zobligowany do zwolnienia od pracy pracownika z niepełnosprawnością na czas obejmujący:

1. 2 dni – w przypadku ślubu tego pracownika lub urodzenia się jego dziecka, czy też zgonu i pogrzebu małżonka pr