Na czym polega pierwszeństwo w zatrudnieniu osób z niepełnosprawnościami? Czy wszyscy pracodawcy są zobowiązani do przestrzegania tej zasady?
Ustawa z 19 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy o służbie cywilnej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2011 r. nr 201, poz. 1183 ze zm.) wprowadziła rozwiązania, których założeniem było ułatwienie osobom niepełnosprawnym dostępu do zatrudnienia w administracji publicznej.
W związku z powyższym utarło się przekonanie, że osoba z niepełnosprawnością, jeśli znajdzie się wśród pięciu najlepszych kandydatów wyłonionych w toku naboru na dane stanowisko ma automatycznie pierwszeństwo w zatrudnieniu. Uściślić należy,że dotyczy to jednostek publicznych, w której wskaźnik zatrudnienia niepełnosprawnych w rozumieniu przepisów o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych w miesiącu poprzedzającym datę upublicznienia ogłoszenia o naboru jest niższy niż 6 proc.
Jednak sytuacja jest bardziej skomplikowana, gdyż trzeba wziąć pod uwagę aż dwa akty prawne. Pierwszy z nich to art. 13a ustawy z 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych, natomiast drugi to art. 29a ustawy z 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej. Przepisy te weszły w życie na mocy wspomnianej wyżej ustawy z 19 sierpnia 2011 r. Zasadą jest, że komisja przeprowadzająca nabór wyłania w toku postępowania nie więcej niż pięciu najlepszych kandydatów. Osoba niepełnosprawna rzeczywiście posiada pierwszeństwo w zatrudnieniu, o ile jednostka nie przekracza 6 proc. limitu. Jednak, jeśli nawet znajdzie się pośród pięciu najlepszych kandydatów, nie oznacza to, że automatycznie zdobędzie pracę.
Zgodnie z przywołanymi powyżej przepisami komisja wyłania nie więcej niż pięciu najlepszych kandydatów. Przesłankami decydującymi o klasyfikacji jest spełnianie wymagań niezbędnych oraz w jak największym stopniu wymagań dodatkowych. I te osoby przedstawia kierownikowi jednost
Nie masz jeszcze wykupionego dostępu? Zapoznaj się z naszymi pakietami dla Firm