Jak udokumentować schorzenie szczególne?

Schorzenia specjalne i schorzenia szczególne

Schorzenia specjalne są to zaburzenia, upoważniające firmę do ubiegania się o wyższą kwotę dofinansowań do wynagrodzenia. Jest ona uzależniona od niepełnosprawności pracownika.

Schorzenia szczególne utrudniające wykonywanie pracy to rodzaje dysfunkcji, które pozwalają pracodawcy na odmienny sposób obliczenia wskaźnika zatrudnienia osób z niepełnosprawnościami. Dzięki temu mogą obniżyć wskaźnik. Ma to wpływ na wysokość wpłat do PFRON, które odprowadzają pracodawcy zatrudniający co najmniej 25 pracowników na pełen etat i nie osiągają wskaźnika zatrudnienia osób z niepełnosprawnościami 6%.

Nie wszystkie schorzenia i niepełnosprawności uprawniają pracodawcę do wystąpienia o dodatkowe dofinansowanie wynagrodzeń tych osób. Dodatkowe uprawnienia przysługują pracodawcy zatrudniającemu pracowników z orzeczoną chorobą psychiczną, upośledzeniem umysłowym, całościowym zaburzeniem rozwojowym lub epilepsją oraz niewidomych.

Do schorzeń szczególnych zalicza się:

1. chorobę Parkinsona,
2. stwardnienie rozsiane,
3. paraplegię, tetraplegię, hemiplegię,
4. znaczne upośledzenie widzenia (ślepotę) oraz niedowidzenie,
5. głuchotę i głuchoniemotę,
6. nosicielstwo wirusa HIV oraz chorobę AIDS,
7. epilepsję,
8. przewlekłe choroby psychiczne.

Potwierdzenie schorzeń szczególnych

Jak się okazuje w ustawie o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych z 27 sierpnia 1997 roku, ustawodawca nie podał sposobu dokumentowania schorzeń specjalnych.

W kwestii praktycznego sposobu dokumentowania schorzeń specjalnych można powołać się na orzecznictwo sądów administracyjnych (wyrok WSA w Warszawie z 3 listopada 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 718/09). Wynika z niego, że schorzenia te dokumentuje się orzeczeniami, o których mo