Kara porządkowa dla pracownika z niepełnosprawnością – czy można wnieść sprzeciw

Na podstawie art. 108 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j.: Dz. U. z 2023 r., poz. 1465, ze zm.) – dalej: k.p., pracodawca może nałożyć na niepełnosprawnego pracownika karę porządkową. Przepis ten bowiem przewiduje, że za nieprzestrzeganie przez pracownika ustalonej organizacji i porządku w procesie pracy, przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, jak również przepisów przeciwpożarowych, czy też przyjętego sposobu potwierdzania przybycia i obecności w pracy oraz usprawiedliwiania nieobecności w pracy, pracodawca może zastosować:

1. karę upomnienia;
2. karę nagany.

Podczas nakładania sankcji dyscyplinarnych w postaci kary porządkowej, uwzględnia się zwłaszcza rodzaj naruszenia obowiązków pracowniczych powierzonych danemu pracownikowi, stopień winy pracownika i jego dotychczasowy stosunek do pracy.

Co istotne w przypadku, gdy niepełnosprawny pracownik dopuści się naruszenia przepisów BHP lub przepisów przeciwpożarowych, samowolnie opuści stanowisko pracy bez usprawiedliwienia, stawi się do pracy w stanie nietrzeźwości bądź w stanie po użyciu alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu, albo będzie spożywał alkohol w czasie pracy, pracodawca będzie również uprawniony do zastosowania kary pieniężnej, co wynika wprost z uregulowań art. 108 § 2 k.p. Nie jest to jednak równoznaczne z pełną swobodą pracodawcy w zakresie nakładania kar pieniężnych. Mianowicie, w myśl art. 108 § 3 k.p., pracodawca jest ograniczony w swoich działaniach, jeżeli chodzi o częstotliwość nakładania kar pieniężnych i wysokość wspomnianej kary. Trzeba bowiem pamiętać, że wysokość kary pieniężnej za jedno przekroczenie, jak też za każdy dzień nieusprawiedliwionej nieobecności, nie może być wyższa od jednodniowego wy