Ustalenie przerwy w pracy

Czas pracy w kodeksie pracy

Czas pracy definiuje art. 128 § 1 kodeksu pracy. Według niego czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy. Zapis ten interpretuje się nie tylko faktyczną pracę, ale również samą gotowość zatrudnionego do wykonywania zadań służbowych w siedzibie firmy lub w innym wyznaczonym przez pracodawcę miejscu.

Przerwa pracy w świetle prawa

Do czasu pracy wliczana jest obowiązkowa przerwa w pracy. Na dodatkową przerwę mogą liczyć kobiety karmiące piersią dziecko oraz osoby z niepełnosprawnościami. Dodatkowe przerwy w pracy wynikają także ze szczególnie uciążliwych i szkodliwych dla zdrowia warunków pracy oraz w związku z przeprowadzeniem badań kontrolnych i okresowych u lekarza. Pracodawca nie ma prawa odmówić pracownikowi wynagrodzenia za czas, w którym przebywa na obowiązkowej przerwie lub w związku z wyżej wymienionymi czynnościami.
Zgodnie z art. 134 kodeksu pracy, jeżeli dobowy wymiar czasu pracy pracownika wynosi co najmniej 6 godzin, pracownik ma prawo do przerwy w pracy trwającej co najmniej 15 minut, wliczanej do czasu pracy. Prawo do 15-minutowej przerwy zależy od czasu faktycznie wykonywanej pracy w danej dobie pracowniczej. W przypadku, gdy pracownik wykonuje swoje obowiązki służbowe w wymiarze kilkukrotnie przekraczającym wskazane w przepisie 6 godzin (tryb pracy 12, lub 18-godzinny) nie oznacza, że pracownik ma prawo do dodatkowych przerw. Jednak nie ma przeszkód, by pracodawca w wewnętrznym regulaminie pracy lub w kładzie zbiorowym, wprowadził dodatkowe przerwy wliczane do czasu pracy.

Masz przerwę? Nie wychodź poza teren firmy

Przerwę pracownik może wykorzystać na posiłek i regenerację, ale musi pamiętać, że nie może dowolnie ani samowolnie decydować o miejscu wykorzystania przerwy w pracy poza siedzibą firmy. Każde wyjście z miejsca pracy w czasie pracy, w tym w cz