Stan zatrudnienia osób niepełnosprawnych a pracownik z podwójnym kodem niepełnosprawności

Przepis art. 2 pkt 10 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j.: Dz. U. z 2023 r., poz. 100, ze zm.) – dalej: u.r.o.n., stanowi, że przez niepełnosprawność należy rozumieć trwałą lub okresową niezdolność do wypełniania ról społecznych z powodu stałego lub długotrwałego naruszenia sprawności organizmu, w szczególności powodującą niezdolność do pracy. Stan niepełnosprawności, a także nabycie statusu osoby niepełnosprawnej muszą zostać prawidłowo udokumentowane.

W myśl art. 1 u.r.o.n. osobami niepełnosprawnymi są osoby legitymujące się:

1. orzeczeniem o jednym z trzech stopni niepełnosprawności (lekkim, umiarkowanym lub znacznym) wydanym przez powiatowy zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności;

2. orzeczeniem o całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy wydanym na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j.: Dz. U. z 2023 r., poz. 1251, ze zm.);

3. orzeczeniem o niepełnosprawności wydanym przed ukończeniem 16. roku życia.

Na podstawie art. 21 ust. 2 u.r.o.n., pracodawca, który zatrudnia co najmniej 25 pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy, przy czym wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych u tego pracodawcy wynosi co minimum 6%, jest zwolniony z dokonywania obligatoryjnych wpłat na PFRON. Wysokość przedmiotowej wpłaty na PFRON to kwota stanowiąca iloczyn 40,65% przeciętnego wynagrodzenia i liczby pracowników odpowiadającej różnicy między zatrudnieniem zapewniającym osiągnięcie wskaźnika zatrudnienia osób