Obniżony wymiar czasu pracy niepełnosprawnego pracownika a możliwość odpracowania wyjścia prywatnego

Zgodnie z art. 151 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. ‒ Kodeks pracy (t.j.: Dz. U. z 2022 r., poz. 1510, ze zm.) – dalej: k.p., praca wykonywana ponad obowiązujące pracownika normy czasu pracy, a także praca wykonywana ponad przedłużony dobowy wymiar czasu pracy, wynikający z obowiązującego pracownika systemu i rozkładu czasu pracy, jest pracą w godzinach nadliczbowych.

W myśl art. 151 § 21 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j.: Dz. U. z 2022 r., poz. 1510, ze zm.) – dalej: k.p., za pracę w godzinach nadliczbowych nie może być uznane odpracowanie zwolnienia od pracy udzielonego pracownikowi, na jego pisemny wniosek, w celu załatwienia spraw osobistych. Niemniej jednak ustawodawca przewiduje, że czas odpracowanie zwolnienia od pracy nie może wiązać się z naruszeniem prawa pracownika do nieprzerwanego dobowego i tygodniowego odpoczynku.

Co do zasady odpracowanie prywatnego wyjścia z pracy może nastąpić nawet tego samego dnia, w którym nastąpiło opuszczenie stanowiska pracy. Możliwe jest także odpracowanie wyjścia z pracy w innym dniu.

Warto jednak zaznaczyć, że w przypadku, gdy pracownik, który chce odpracować wyjście z pracy, jest osobą z niepełnosprawnością sytuacja nieco się komplikuje, w szczególności, jeżeli zatrudniony legitymuje się orzeczeniem o umiarkowanym lub znacznym stopniu niepełnosprawności. Wynika to z tego, że czas pracy osoby z niepełnosprawnością nie powinien przekraczać 8 godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo, a w przypadku osoby z ni