Miejsce wykorzystania urlopu wypoczynkowego przez pracownika z niepełnosprawnością a konieczność poinformowania pracodawcy

Zasadniczo wymiar urlopu wypoczynkowego pracownika zatrudnionego na podstawie umowy o pracę jest regulowany w treści art. 154 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j.: Dz. U. z 2022 r., poz. 1510, ze zm.) – dalej: k.p., i wynosi:

• 20 dni – jeżeli pracownik jest zatrudniony krócej niż 10 lat,
• 26 dni – jeżeli pracownik jest zatrudniony co najmniej 10 lat.

Niemniej jednak w przypadku pracownika zatrudnionego na część etatu urlop ustala się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy tego pracownika, biorąc za podstawę wskazany wymiar urlopu, przy czym niepełny dzień urlopu zaokrągla się w górę do pełnego dnia (art. 154 § 2 k.p.). Jednocześnie wymiar urlopu w danym roku kalendarzowym, ustalony na podstawie art. 154 § 1 i 2 k.p., nie może przekroczyć wymiaru określonego w art. 154 § 1 k.p. Należy pamiętać, że do okresu zatrudnienia, od którego zależy prawo do urlopu i wymiar urlopu, wlicza się okresy poprzedniego zatrudnienia, bez względu na przerwy w zatrudnieniu oraz sposób ustania stosunku pracy.

Co istotne, w myśl art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j.: Dz. U. z 2023 r., poz. 100, ze zm.) pracownikowi zaliczonemu do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności należy się dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze 10 dni roboczych w roku kalendarzowym.

Uprawnienie do pierwszego urlopu dodatkowego osoba ta nabywa po przepracowaniu jednego roku po dniu zaliczenia jej do jednego z tych stopni niepełnosprawności, przy czym za dzień zaliczenia