Brak zgody pracownika z niepełnosprawnością na przeniesienie na inne stanowisko pracy a zwolnienie dyscyplinarne

Adekwatnie do dyspozycji art. 52 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j.: Dz. U. z 2022 r., poz. 1510, ze zm.) – dalej: k.p., pracodawca może podjąć decyzję o natychmiastowym rozwiązaniu umowy o pracę z niepełnosprawnym pracownikiem z winy tego pracownika bez konieczności wcześniejszego złożenia wypowiedzenia w przypadku, gdy pracownik dopuści się:

1. ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych;

2. popełnienia w czasie trwania umowy o pracę przestępstwa, które powoduje, iż niemożliwym jest dalsze zatrudnianie tego pracownika na dotychczas zajmowanym stanowisku, jeżeli przestępstwo jest oczywiste bądź zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem;

3. zawinionej utraty uprawnień niezbędnych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku.

W myśl art. 100 k.p. pracownik z niepełnosprawnością ma obowiązek wykonywać swoje obowiązki pracownicze sumiennie i starannie oraz przestrzegać instrukcji i poleceń (dotyczących pracy) udzielanych przez pracodawcę, jeśli nie są one sprzeczne z przepisami prawa ani umową o pracę.

Jak stanowi art. 52 § 2 k.p., pracodawca ma prawo rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika niepełnosprawnego, jednak musi to zrobić w ciągu maksymalnie 1 miesiąca od momentu, w którym dowiedział się o okolicznościach, które uzasadniają rozwiązanie umowy o pracę w tym trybie. Jednakże termin ten rozpoczyna swój bieg dopiero w przypadku, gdy pracodawca posiada wystarczająco wiarygodne informacje, które dają podstawy do przekonania, iż pracownik dopuścił się ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych, które to naruszenie uzasadnia natychmiastowe rozwiązanie z tym pracownikiem umowy o pracę w trybie dyscyplinarnym.

Ważne jest podkreślenie, że pracodawca nie może podejmować decyzji o