Potrącenia z wynagrodzenia pracownika z niepełnosprawnością

Przepis art. 87 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j.: Dz. U. z 2022 r., poz. 1510, ze zm.) – dalej: k.p., stanowi, że z wynagrodzenia za pracę – po uprzednim odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne, zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wpłat dokonywanych do pracowniczego planu kapitałowego, w rozumieniu ustawy z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (Dz. U. z 2022 r., poz. 1079, ze zm.), o ile pracownik nie zrezygnował z ich dokonywania – potrącane mogą być wyłącznie:

1. kwoty egzekwowane na mocy tytułów wykonawczych na zaspokojenie świadczeń alimentacyjnych;
2. sumy egzekwowane na mocy tytułów wykonawczych na pokrycie należności odrębnych aniżeli świadczenia alimentacyjne;
3. zaliczki pieniężne udzielone pracownikowi;
4. kary pieniężne o charakterze porządkowym wynikające z przepisów art. 108 k.p., w tym kary za nieprzestrzeganie przez pracownika przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy lub przepisów przeciwpożarowych, opuszczenie pracy bez usprawiedliwienia, stawienie się do pracy w stanie nietrzeźwości lub spożywanie alkoholu w czasie pracy.

Ustawodawca zastrzegł jednak, że potrącenia z wynagrodzenia powinny być dokonywane w określonej kolejności, tzn. odpowiednio do dyspozycji art. 87 § 1 k.p. Co więcej, pracodawca nie ma pełnej swobody w wyznaczaniu wysokości potrąceń dokonywanych z pensji niepełnosprawnego pracownika. Wynika to wprost z uregulowań art. 87 § 3 k.p., adekwatnie do którego potrącenia z wynagrodzenia mogą być dokonywane w granicach:

1. w razie egzekucji świadczeń alimentacyjnych – do wysokości