Zasady wyliczenia renty z tytułu niezdolności do pracy

Niezdolność do pracy

Stan zdrowia może się pogorszyć w wyniku choroby lub wypadku. Wtedy pracownik traci możliwość wykonywania pracy zarobkowej. W polskim systemie ubezpieczeń za niezdolną do pracy uważa się osobę, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania tej zdolności po przekwalifikowaniu.

W takich przypadkach osoba zainteresowana może wystąpić o przyznanie renty z powodu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy. Warunki nabycia renty z tytułu niezdolności do pracy określa art. 57 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Zgodnie z jej treścią renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, jeśli:

1. jest niezdolny do pracy;
2. ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy - ten warunek nie jest wymagany od ubezpieczonego, którego niezdolność do pracy jest spowodowana wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy;
3. niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w przepisach wymienionych w art. 57 ust. 1 pkt 3 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych - tego warunku nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy;
4. nie ma ustalonego prawa do emerytury z Funduszu lub nie spełnia warunków do jej uzyskania.

Warunki