Możliwość wcześniejszego odpracowania wyjścia prywatnego w godzinach pracy

Prawne zasady odpracowania wyjścia prywatnego

Prawo pracy umożliwiają pracownikom załatwienia spraw osobistych w czasie pracy. Jednak tzw. wyjście prywatne, powinno zostać później odpracowane.

Art. art. 141 i art. 151 § 21 kodeksu pracy mówią o czasie przeznaczonym na załatwienie spraw osobistych.

Zgodnie z art. 141 kodeksu pracy pracodawca może wprowadzić jedną przerwę w pracy niewliczaną do czasu pracy, w wymiarze nieprzekraczającym 60 minut, przeznaczoną na spożycie posiłku lub załatwienie spraw osobistych. Wspomnianą przerwę w pracy wprowadza się w układzie zbiorowym pracy lub regulaminie pracy albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu pracy. Taka przerwa nie wymaga odpracowania, gdyż za jej czas pracownik nie otrzymuje wynagrodzenia.

Natomiast wprowadzenie 60-minutowej przerwy niepłatnej zależy od pracodawcy. Z kolei zgodnie z art. 134 kodeksu pracy, jeżeli dobowy wymiar czasu pracy wynosi co najmniej 6 godzin, to pracownik ma prawo do przerwy w pracy trwającej co najmniej 15 minut, wliczanej do czasu pracy. Chociaż określa się ją jako przerwę na spożycie posiłku, przysługuje ona pracownikowi niezależnie od celu, w jakim ją wykorzysta. Ta przerwa również nie wymaga odpracowania.

Wspomniany wyżej art. 151 § 21 kodeksu pracy daje pracownikowi możliwość wystąpienia z pisemnym wnioskiem o zwolnienie od pracy w celu załatwienia spraw osobistych, z możliwością odpracowania czasu tego zwolnienia (tzw. wyjście prywatne). Takie odpracowanie nie jest pracą w godzinach