Pracownik nie stawia się na badaniu okresowym

Badania okresowe jako obowiązek pracodawcy

Zgodnie z art. 229 kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom, na swój koszt, profilaktyczną opiekę lekarską. Na tę opiekę składają się trzy rodzaje badań:

1. wstępne, dla osób przyjmowanych do pracy lub pracowników młodocianych przenoszonych na inne stanowiska pracy i innych pracowników przenoszonych na stanowiska pracy, na których występują czynniki szkodliwe dla zdrowia lub warunki uciążliwe;

2. okresowe, w terminie wyznaczonym przez lekarza medycyny pracy;

3. kontrolne, w przypadku niezdolności do pracy trwającej dłużej niż 30 dni, spowodowanej chorobą.

W myśl tego samego przepisu (art. 229 kodeksu pracy) pracodawca nie może pozwolić na wykonywanie czynności zawodowych pracownikowi, który nie ma aktualnego orzeczenia lekarskiego, dopuszczającego go do pracy na określonym stanowisku w warunkach pracy opisanych w skierowaniu na badania lekarskie. Należy dodać, że oprócz zapisów w kodeksie pracy, kwestie badań okresowych reguluje dodatkowo rozporządzenie ministra zdrowia i opieki społecznej w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w kodeksie pracy.

Ze swej strony pracodawca powinien dołożyć starań, aby badanie okresowe i każde inne badanie pracownicze mogło być przeprowadzone w godzinach pracy. Pracownik nie traci z tego tytułu także prawa do wynagrodzenia za czas ba